Het is een specialiteit van Mrs. Gazeuse: je ergens meenemen waarvan je eerste reflex is: h i e r t o c h n i e t? m e e n j e d i t n u s e r i e u s? Om dan plaats te maken voor een o k, y e s, w e d o e n d i t.

Het gaat dan uiteraard nooit over culinaire extase of trendyness (daar gaat het trouwens nooit over), maar over beleving. Over die échte beleving, waar menig hospitality project zo naar op zoek is, door zich in allerlei geforceerde concepten of vergezochte architectuur te wringen. In La Taqueria is de beleving er eentje met een eerlijke naturel. Gewoon omdat ze er is. Omdat de tafels zo klein zijn dat je er nauwelijks aan kan eten, omdat de stoelen er ongewild prachtig zijn, omdat de gerechten in zilverpapier en plastieken mandjes worden geserveerd of omdat de buurt er heerlijk tacky is.

La Taqueria weerspiegelt de buurt waar het is gelegen en is hierdoor authentieker en gedurfder dan vele andere restaurants in San Francisco. Het zijn dergelijke stops die gegarandeerd langer blijven plakken in je geheugen en in dat van je medegezellen.

‍